Zwracamy uwagę na problem, jaki każdego dnia uderza w wielu polskich potrzebujących, którzy korzystają ze stałej lub doraźnej pomocy organizacji charytatywnych oraz przedsiębiorców chcących im pomóc.
Polskie przepisy dotyczące podatku VAT wymagają od darczyńcy przekazującego produkty przemysłowe na rzecz organizacji pożytku publicznego zapłacenia VAT od takich darowizn, zgodnie ze stawką właściwą dla danego towaru (najczęściej 23%), obliczoną na podstawie początkowej ceny sprzedaży towarów. Jedyne zwolnienie z podatku VAT, które istnieje w przypadku działalności charytatywnej, dotyczy wąskiego katalogu artykułów i stanowi niewielką część potrzeb. Niestety powoduje to, że utylizacja niesprzedanych rzeczy jest tańsza niż oddanie ich potrzebującym.
Duża część niesprzedanych artykułów przemysłowych jest w idealnym stanie, aby zostać przekazana na cele charytatywne. Są to na przykład: odzież, tekstylia czy produkty higieniczne. Chociaż istnieje duże zapotrzebowanie na tego typu wsparcie, produkty te są wysyłane do utylizacji, która z perspektywy przedsiębiorcy jest obecnie bardziej opłacalna niż zapłacenie podatku VAT od przekazanej darowizny.
Ograniczenie ulg podatkowych do darowizn jedynie wybranych grup produktów (obecnie zwolnienia z podatku VAT dotyczą bowiem jedynie łatwo psujących się artykułów spożywczych, niektórych sprzętów IT oraz wąskiego zakresu produktów przeznaczonych do walki z koronawirusem, jak również towarów dedykowanych uchodźcom z Ukrainy czy też ofiar powodzi), jest rozwiązaniem niepełnym – w aktualnej sytuacji przeróżne kategorie produktów mogą być potrzebne wszystkim, którzy znaleźli się w potrzebie lub będą wymagać pomocy w przyszłości.
Na problem coraz częściej zwraca uwagę Komisja Europejska. Pod koniec ubiegłego roku nowy komisarz ds. podatków Wopke Hoekstra wspomniał o możliwości wprowadzenia zachęt fiskalnych dla konsumentów i ich dostawców, podobnie jak jego poprzednik, Paolo Gentiloni. Swoją propozycję przedstawił w oświadczeniu z 11 listopada 2024 r., dotyczącym możliwych zmian w przepisach o VAT „w celu zniechęcenia do niszczenia towarów, które są nadal w dobrym stanie”. KE zauważa bowiem, że kwestia ma nie tylko wymiar ekonomiczny i społeczny, lecz także środowiskowy.
Polskie przepisy dotyczące podatku VAT wymagają od darczyńcy przekazującego produkty przemysłowe na rzecz organizacji pożytku publicznego zapłacenia VAT od takich darowizn, zgodnie ze stawką właściwą dla danego towaru (najczęściej 23%), obliczoną na podstawie początkowej ceny sprzedaży towarów. Jedyne zwolnienie z podatku VAT, które istnieje w przypadku działalności charytatywnej, dotyczy wąskiego katalogu artykułów i stanowi niewielką część potrzeb. Niestety powoduje to, że utylizacja niesprzedanych rzeczy jest tańsza niż oddanie ich potrzebującym.
Duża część niesprzedanych artykułów przemysłowych jest w idealnym stanie, aby zostać przekazana na cele charytatywne. Są to na przykład: odzież, tekstylia czy produkty higieniczne. Chociaż istnieje duże zapotrzebowanie na tego typu wsparcie, produkty te są wysyłane do utylizacji, która z perspektywy przedsiębiorcy jest obecnie bardziej opłacalna niż zapłacenie podatku VAT od przekazanej darowizny.
Ograniczenie ulg podatkowych do darowizn jedynie wybranych grup produktów (obecnie zwolnienia z podatku VAT dotyczą bowiem jedynie łatwo psujących się artykułów spożywczych, niektórych sprzętów IT oraz wąskiego zakresu produktów przeznaczonych do walki z koronawirusem, jak również towarów dedykowanych uchodźcom z Ukrainy czy też ofiar powodzi), jest rozwiązaniem niepełnym – w aktualnej sytuacji przeróżne kategorie produktów mogą być potrzebne wszystkim, którzy znaleźli się w potrzebie lub będą wymagać pomocy w przyszłości.
Na problem coraz częściej zwraca uwagę Komisja Europejska. Pod koniec ubiegłego roku nowy komisarz ds. podatków Wopke Hoekstra wspomniał o możliwości wprowadzenia zachęt fiskalnych dla konsumentów i ich dostawców, podobnie jak jego poprzednik, Paolo Gentiloni. Swoją propozycję przedstawił w oświadczeniu z 11 listopada 2024 r., dotyczącym możliwych zmian w przepisach o VAT „w celu zniechęcenia do niszczenia towarów, które są nadal w dobrym stanie”. KE zauważa bowiem, że kwestia ma nie tylko wymiar ekonomiczny i społeczny, lecz także środowiskowy.
