Komisja Europejska zakłada przyjęcie rozporządzeń wykonawczych do końca 2017, ale pierwszy projekt tych rozporządzeń ukazał się dopiero na początku września i państwa członkowskie, w tym Polska, nie miały możliwości ich analizy. Jest to tym bardziej niepokojące, że rozpoczęcie wdrażania systemu śledzenia ruchu i pochodzenia wyrobów rozpocznie się już w 2018. Takie tempo prac uniemożliwia ustanowienie i przetestowanie zaproponowanego systemu w odpowiednim czasie.
W czasie konsultacji, prowadzonych przez Komisję Europejska w 2016 i w 2017, zgłosiliśmy szereg uwag. Przede wszystkim, aby wprowadzany system nie obciążał małych i średnich firm dystrybucyjnych w zakresie dodatkowej pracy oraz kosztów. Komisja Europejska nie wzięła pod uwagę tych propozycji i przygotowała akty wykonawcze, których wdrożenie na czas jest wręcz niewykonalne oraz bardzo kosztowne – mówi Maciej Ptaszyński, dyrektor Polskiej Izby Handlu.
Niestety rozporządzenia wykonawcze narzucają na handlowców i dystrybutorów wyrobów tytoniowych nowe obowiązki, wykraczające poza dyrektywę tytoniową.
Zgodnie z projektem aktów wykonawczych dystrybutorzy zostali zmuszeni do dokonywania rejestrowania przepakowywania wyrobów tytoniowych, nabywania unikalnych identyfikatorów oraz drukowania i nanoszenia kodów na przesyłki wyrobów tytoniowych, a także dokonania rejestracji wszystkich obsługiwanych punktów detalicznych.
Wprowadzenie tych obowiązków, które wybiegają poza wymagania dyrektywy, będzie wymagało zbudowania dedykowanej struktury informatycznej, poniesienia znaczących kosztów oraz zwiększenia nakładów pracy ponoszonych przez handel – dodaje Maciej Ptaszyński.
Kolejne obawy dotyczą zapewnienia interoperacyjności tego systemu. Rozporządzenia wykonawcze muszą zapewniać, że przy pomocy tego samego urządzenia będzie można skanować kody związane z systemem śledzenia wyrobów tytoniowych, jak i kody na innych produktach. Tak aby wyeliminować koniecznośc korzystania z dwóch urządzeń w czasie przygotowywania produktów do wysyłki. Niestety Komisja Europejska nie wskazała w projektowanych przepisach, że kody powinny być zgodne z międzynarodowym standardem np. ISO czy GS1.
Wszelkie działania mogą być skutecznie wdrożone, tylko jeśli Komisja Europejska, a także Minister Finansów, odpowiednio wcześnie określą wymagania i parametry systemu, aby zapewnić właściwą ilość czasu do wdrożenia wymagań w sposób efektywny kosztowo.
źródło: PIH
W czasie konsultacji, prowadzonych przez Komisję Europejska w 2016 i w 2017, zgłosiliśmy szereg uwag. Przede wszystkim, aby wprowadzany system nie obciążał małych i średnich firm dystrybucyjnych w zakresie dodatkowej pracy oraz kosztów. Komisja Europejska nie wzięła pod uwagę tych propozycji i przygotowała akty wykonawcze, których wdrożenie na czas jest wręcz niewykonalne oraz bardzo kosztowne – mówi Maciej Ptaszyński, dyrektor Polskiej Izby Handlu.
Niestety rozporządzenia wykonawcze narzucają na handlowców i dystrybutorów wyrobów tytoniowych nowe obowiązki, wykraczające poza dyrektywę tytoniową.
Zgodnie z projektem aktów wykonawczych dystrybutorzy zostali zmuszeni do dokonywania rejestrowania przepakowywania wyrobów tytoniowych, nabywania unikalnych identyfikatorów oraz drukowania i nanoszenia kodów na przesyłki wyrobów tytoniowych, a także dokonania rejestracji wszystkich obsługiwanych punktów detalicznych.
Wprowadzenie tych obowiązków, które wybiegają poza wymagania dyrektywy, będzie wymagało zbudowania dedykowanej struktury informatycznej, poniesienia znaczących kosztów oraz zwiększenia nakładów pracy ponoszonych przez handel – dodaje Maciej Ptaszyński.
Kolejne obawy dotyczą zapewnienia interoperacyjności tego systemu. Rozporządzenia wykonawcze muszą zapewniać, że przy pomocy tego samego urządzenia będzie można skanować kody związane z systemem śledzenia wyrobów tytoniowych, jak i kody na innych produktach. Tak aby wyeliminować koniecznośc korzystania z dwóch urządzeń w czasie przygotowywania produktów do wysyłki. Niestety Komisja Europejska nie wskazała w projektowanych przepisach, że kody powinny być zgodne z międzynarodowym standardem np. ISO czy GS1.
Wszelkie działania mogą być skutecznie wdrożone, tylko jeśli Komisja Europejska, a także Minister Finansów, odpowiednio wcześnie określą wymagania i parametry systemu, aby zapewnić właściwą ilość czasu do wdrożenia wymagań w sposób efektywny kosztowo.
źródło: PIH
